باز کـن! فــرق نـــدارد چـــه شــرابــی بـاشـــــد
از در مــســجــد و مــیــخــانــه نـبایــد تــرســیـد
.
راز بــد مـســت شــدن در خـُم می پـنهان است
سر بکـــش! از دو ســه پـیـمانـــــه نباید ترسـیـد
.
بگذر از مــردم ســجـّـاده نـشـیــنی کـه هــنـوز
نرسـیــدنــد بــه ایـــمـــان ِ “نـبـایـد ترســـــیـد”
.
عـاقــلان اهـل سکوت‌اند اگر حـرفی نـیــســت
از هــیاهــوی دو دیــوانـه نــبــایـد تــرســـــیــد
.
گاهــی از حــادثــه‌ای تــلــخ گـــذشـــتــم امّــا
گـاهــی از هــیـچ‌تـریــن حادثه بـاید تــرسـیــد!
.
مـن از آن روز کـه قـــومم به شب آلــوده شـود
و خــدا حــکــم به طــوفــــان نـکــند می‌ترسم
.
مــن از آن مــســجــد و مـــــــحراب فـراوانی که
برکــت ســفــره فـــراوان نــکـــنــد مــی ترسم
.
نـه کـه از بـوسه ی معـشـوق بـتـرسـم ! هرگز !
از گـنـاهـی که پـشـیـمـان نـکــند مــی ترسـم !
.
مــن از این زنـدگی ِ ســـخـت اگــــــــر آخرِ کــار
مــرگ را ســـاده و آســـان نکــند می‌تـــرســـم
.
هــمــه از داشــتــنِ جـان گــران مـــی‌تــرســند
من ولی بـیـشـتـر از بـار گــران مـــی‌تـــرســــم
.
افـتـخـارم هــمــه‌اش زخـمِ جـگر داشـتـن اسـت
چه کسی گـفـتـه که از زخــم زبان می ترسم!؟
.
دســــت نانوایی‌تان نیست خدا روزی ِ ماســـت
ای که پنداشته‌اید از غـــــــــم نــان می ترسم!
.
می‌رسد روز بزرگــــی کـه نمی‌دانم چیست…
من از آن روز… از آن روز… از آن می‌ترســــم…
یاسر قنبرلو
